دولت چهاردهم و خواب آشفته انتخاب وزير نفت
علي آهنگر
يكي از چالش‌هاي مهم و اساسي مسعود پزشكيان، شوراي راهبردي و دولت چهاردهم انتخاب وزير نفت است. وزير نفت در دولت چهاردهم كمترين وظيفه‌اش نگه‌داشت و افزايش توليد نفت و گاز است. با همه آنكه توليد نفت و گاز اساسي‌ترين چالش و معضل دولت چهاردهم است. موضوعي مهم‌تر و اساسي‌تر كه ايران و اساسا كشورهاي نفت‌خيز منطقه و جهان با آن دست به گريبانند، مساله بودن يا نبودن نفت است. آنچه كه ويليام شكسپير در عشق بودن يا نبودن اوفليا مغموم مي‌سرود امروز به تمامي در هيات نفت به غمناكي تمام خوانده مي‌شود. نفت با مرگ و حيات و با بودن و نبودن دست و پنجه نرم مي‌كند. نفت از ژانويه ۲۰۲۱ و از نشست منحوس كاپ ۲۶ گلاسكو در تقلا و جان‌كندن است. سازمان بين‌المللي انرژي عزم خود را براي نابودي نفت و فروپاشي اساس و بنياد كشورهاي نفت‌خيز منطقه و جهان زين كرده است. شايد بگوييد اوپك چه مي‌كند؟ واقعيت اين است كه اوپك سازماني باهوش، حسابرس اما به‌شدت لال و بي‌زبان است. اوپك اساسا براي پروپاگاندا و تبليغات بنياد نهاده نشده است. 23 وزير نفت و انرژي ائتلاف اوپك يا همان اوپك‌پلاس هر يك از آن ديگري لال‌تر و بي‌زبان‌ترند. اينها واقعيت‌هايي است كه دست‌اندركاران و اهالي نفت به خوبي بر آن آگاه و مطلعند. نفت زبان ندارد و از كاپ۲۶ با مرگ دست و پنجه نرم مي‌كند. در چنين شرايطي سخن گفتن از اينكه كشور ما اكنون چند ميليون بشكه نفت توليد مي‌كند، چقدر مي‌فروشد و ديگر كشورهاي نفتي چه مي‌كنند يا نمي‌كنند اساسا بيهوده است وقتي كه نفت قرار نيست تا ۸ يا ۱۰ سال ديگر در سبد نفتي جهان جايي داشته باشد. سخن از فروپاشي كشورهاي نفت‌خيز است. آيا كسي اين صدا و اين فرياد را از اعماق چاه‌هاي نفت مي‌شنود؟! چاره چيست؟ چاره، دست برقضا تكرار تاريخ است. اينكه يك بار ديگر ايران مانند بنيادنهادن اوپك، در جهان نفت و انرژي تاريخ‌ساز شود. اين كه در دولت چهاردهم وزيري با كنش‌هاي بين‌المللي انتخاب شود كه از قضا جور لال بودن و بي‌زباني نفت و اوپك را بكشد.
به مردم جهان بگويد در وضعيتي كه ۶۷۵ ميليون نفر از ساكنان كره‌زمين حتي به اشكال اوليه انرژي دسترسي ندارند؛ در شرايطي كه ۲.۳ ميليارد نفر از ساكنان اين كره امروز و در سال ۲۰۲۴ با هيمه و هيزم و فضولات حيواني غذا مي‌پزند و چيزي به نام آشپزخانه ندارند، زرق و برق آفريدن انرژي‌هاي نو و تجديدپذير شو‌آفي سخت فرومايه است. امروز جهان به زبان‌آوري در دنياي نفت نياز دارد كه فرياد كند پيمان آب و هوايي ۲۰۱۵ پاريس اصولا عليه نفت نيست بلكه همايشي جهاني براي كم كردن كربن است.
به زباني نياز دارد كه به مردم جهان بفهماند كه از قضا خودروهاي الكتريكي و بسياري از وجوه انرژي‌هاي تجديدپذير هيچ نقشي در كاهش كربن و گرمايش زمين ندارند بلكه حتي موجبات تخريب بيشتر محيط زيست آدمي را فراهم مي‌كنند. ديپلماتي كه جهان را بشناسد و فرياد برآورد كه كربن‌زدايي از نفت مي‌تواند به نجات كره زمين و بقاي حيات آدميان منتهي شود.
تقدير و سرنوشت براي دولت چهاردهم اينگونه رقم خورده است كه وزير نفتش بايد يك ديپلمات برجسته باشد تا نفت را از مرگي كه سازمان بين‌المللي انرژي مستقر در پاريس برايش رقم زده است، برهاند. اين نجات‌دهنده و اين شوك‌دهنده نفت ايران و جهان كسي نمي‌تواند باشد جز محمد جواد ظريف.
از شوراي راهبردي و از دولت چهاردهم تقاضامنديم كه عمق مطلب را دريابند. بدانند كه سخن بر سر بودن و نبودن نفت است. و بدانند كه ادامه حيات نفت مهم‌تر از جلب رضايت زودگذر اين و آن در انتخاب وزير نفت ايران در مقطع كنوني است.